به گزارش مشرق، آن طور که وزیر نفت در برنامه خود برای ادامه وزارت در دولت دوازدهم ارائه داده، قرار است با راه اندازی پروژه ایران ال ان جی، ظرفیت صادرات سالانه گاز ایران ۱۸ میلیارد مترمکعب افزایش یابد؛ این درحالی است که این پروژه که تا سال ۹۲، بیش از ۲ میلیارد دلار سرمایه گذاری را جذب کرده؛ اکنون چندین سال است که در سکون به سر می‌برد. 

آن گونه که برخی منابع مطلع در این باره می گویند، طی چند سال اخیر، چندین شرکت بزرگ بین المللی و خصوصی ایرانی در مذاکره با وزارت نفت، خواستار خرید این پروژه بودند که به دلیل قیمت بالای در نظر گرفته شده توسط این وزارتخانه، مذاکرات به بن بست کشیده شده است؛ از جهت دیگر هیچ اقدامی از سوی وزارت نفت و صندوق‌های بازنشستگی صنعت نفت برای تکمیل این پروژه اجرایی نشد تا همچنان، در بلاتکلیفی محض به سر برد.

همه رفت و آمدهای شرکت‌های خارجی به ایران برای سرمایه گذاری در این پروژه هم حتی، راه به جایی نبرده است و همین موضوع موجب شده تا تجهیزات و تاسیسات این پروژه در آستانه نابودی قرار بگیرد. بر اساس اطلاعات موجود، بخش‌های مهمی از تجهیزات مورد نیاز، در دولت گذشته خریداری و پول آن نیز به طور تمام پرداخت شده است؛ اما به دلیل اعمال تحریم‌ها و کاربرد دوگانه این تجهیزات، لینده آلمان از ارسال آن‌ها سر باز زد و حتی در فضای پسابرجام نیز اراده‌ای برای تحویل این تجهیزات وجود ندارد.

این در شرایطی است که بخش مهمی از ۲ میلیارد دلار سرمایه گذاری انجام شده در ایران ال ان جی، به خریدهایی اختصاص یافت که به لینده پرداخت شد. حال اگر وزارت نفت قصد سامان دادن به این پروژه را داشت، چگونه طی ۴ سال اخیر تکلیف این پروژه را روشن نکرد و حتی برای ورود تجهیزات خریداری شده مذاکرات جدی را آغاز ننمود؟

چنانچه عزمی در وزارت نفت در این باره وجود داشت تحرکی در این پروژه ایجاد می‌شد؛ ولی بی تفاوتی‌هایی که نصیب این پروژه شده است، ایران ال ان جی را در سکته کامل فرو برده است. بر همین اساس به نظر می‌رسد وزارت نفت برنامه مشخصی در باره ایران ال ان جی ندارد و با چنین سرعتی در تصمیم گیری باید ایران ال ان جی را در تاریخ جستجو کرد.

گفتنی است پروژه ایران ال ان جی به منظور احداث کارخانه مایع سازی گاز طبیعی در منطقه تمبک واقع در ۵۰ کیلومتری شمال غربی عسلویه و ۱۵ کیلومتری جنوب شرقی کنگان- پارس۲ (تمبک) کلید خورد. این پروژه شامل دو فاز مطالعاتی و اجرایی است که فاز اجرایی آن، شامل دو ردیف فرآیندی  (Two-Train)است که هر ردیف شامل ۱ واحد شیرین سازی و ۱ واحد مایع سازی است.